Słysząc „czarna pantera”, prawdopodobnie większości z was pierwsze co przywodzi na myśl to postać Czarnej Pantery z serii filmów o tym samym tytule. Czy wiecie, że istniały prawdziwe Czarne Pantery walczące o wolność ludności czarnoskórej?
Partia Czarnych Panter (Black Panther Party) to ugrupowanie założone w Kalifornii w październiku 1966 roku przez Hueya Percy Newtona, Bobby’ego Seale’a i Eldrige’a Cleavera mające na celu obronę społeczności czarnoskórej przed przemocą ze strony służb amerykańskich. Do działań partii należały między innymi patrole, organizacja szkół i posiłków dla dzieci, pomoc biednym, edukacja polityczna, demonstracje czy szkolenia z samoobrony.
Partia jawnie odwoływała się do marksizmu i postaci Marksa, Lenina czy Guevary.. Podkreślając swoje antykapitalistyczne fundamenty, drogę do wyzwolenia czarnoskórych spod jarzma systemowego rasizmu widziała we współdziałaniu ruchów antyrasistowskich, feministycznych i pracowniczych. Czarne Pantery były największą taką organizacją w historii Stanów Zjednoczonych. Swoją popularność zawdzięczała skutecznej walce o socjalizm przez pomoc potrzebującym i bezpośrednie przeciwdziałanie przemocy ze strony policji, służb specjalnych, faszystowskich bojówek i innych organizacji popierających status quo.
Równocześnie współpracowali z innymi organizacjami progresywnymi. W 1969 roku Czarne Pantery zawiązały wraz ze zrzeszającą białych pracowników Organizacją Młodych Patriotów (Young Patriots Organisation) oraz zrzeszającą Latynosów i Portotykanów Organizacją Młodych Lordów (Young Lords) koalicję nazwaną „Tęczową Koalicją” (Rainbow Coalition). Celem koalicji było współdziałanie różnych organizacji antykapitalistycznych w walce o socjalizm. Z czasem do koalicji przystąpiły także inne organizacje, między innymi Studenci dla Demokratycznego Społeczeństwa (Students for Democratic Society), Brązowe Berety (Brown Berets), Ruch Indian Amerykańskich (American Indian Movement) czy Partia Czerwonej Straży (Red Guard Party)
Z powodu radykalnej antysystemowości FBI uznało ich za „najniebezpieczniejszą organizację dla spójności i bezpieczeństwa kraju” (sic!). W rzeczywistości Pantery zagrażały jedynie systemowi opartemu na wyzysku oraz elitom korzystającym z tego systemu. Głównym celem Panter do końca pozostawała obrona potrzebujących. Niestety wbrew liberalnej propagandzie USA nie jest krajem demokracji i wolności gdzie „wszystkie idee rywalizują na wolnym rynku ideologii”. Czarne Pantery tak jak wszystkie organizacje Tęczowej Koalicji padały ofiarami wielu ataków ze strony państwa.
4 grudnia 1969 roku, równo 53 lata temu, około godziny 5 nad ranem uzbrojony oddział policji wszedł do mieszkania, w którym przebywało kilka działaczy i działaczek Czarnych Panter. Zabijając Marka Clarka, który stał na straży, policja skierowała się w stronę sypialni gdzie z ciężarną żoną spał lider Czarnych Panter w Illinois — Fred Hampton. Policjanci aresztowali Deborah i jej towarzyszy. Hampton, odurzony wcześniej przez agenta FBI Williama O’Neala nie był w stanie wstać. Został postrzelony dwa razy w głowę.
Fred Allen Hampton Sr. był wybitnym komunistą, marksistą, działaczem społecznym, który poświęcił swoje życie na walkę o wolność wszystkich amerykanów wyzyskiwanych przez kapitalizm. Chociaż skupiał uwagę głównie na sprawie wyzwolenia Afroamerykanów, ochoczo wspierał swoich białych towarzyszy. Był świetnym mówcą, motywatorem i nauczycielem. Wspierał ludzi w potrzebie, przy okazji ucząc ich o realiach kapitalizmu. Miał tylko 24 lata, gdy został zamordowany za swoją działalność.
Ostatecznie po latach sąd przyznał ofiarom ataku odszkodowania. Nikt jednak nie jest w stanie zwrócić życia Clarkowi i Hamptonowi. Pomimo przykrej śmierci ich ideały żyją do dziś. Czarne Pantery inspirują tysiące działaczy i działaczek socjalistycznych, feministycznych i antyrasistowskich. Ich walka nigdy nie zostanie zapomniana.
„Możecie zabić rewolucjonistę, ale nie zabijecie rewolucji!”
– Fred Hampton