Światowy system kapitalistyczny znajduje się w kryzysie. Wyzysk pracowników przynosi kapitalistom coraz mniejsze zyski, mało kto wierzy dziś w puste obietnice parlamentarnych polityków i uczciwość otaczającego nas systemu. Stoimy przed wyborem: albo my, pracownicy zatrzymamy kapitalistyczną maszynę śmierci albo nasza walka zostanie stłumiona za pomocą faszyzmu.
Skąd się bierze faszyzm?
Przyglądając się historii ostatniego stulecia, łatwo zauważyć, że kapitaliści (biznesmeni, właściciele i zarządcy przedsiębiorstw, korporacji i banków) stosują dwa typy ustrojów państwa: demokrację burżuazyjną i dyktaturę faszystowską.
W czasach, gdy kapitalizm nie przeżywa większych trudności – kapitaliści preferują ustrój demokracji burżuazyjnej. Mogą wtedy rządzić za pomocą metod indoktrynacji, przymusu ideologicznego i oszustwa, jednocześnie tworząc w iluzję naszego wpływu (jako pracowników i wyborców) poprzez możliwość wyboru między jednym politykiem a drugim. To wybór między jedną marionetką biznesmenów, a drugą.
Kiedy kapitalizm znajduje się w kryzysie (kapitaliści nie są w stanie dłużej rządzić społeczeństwem), nie sposób utrzymać iluzji demokracji burżuazyjnej. Jest tylko jeden sposób na powstrzymanie władzy pracowników. Tak właśnie powstaje faszyzm.
Oparty na poparciu społecznym drobnych przedsiębiorców z tzw. klasy średniej i wielkich kapitalistów faszyzm nie poprzestaje na użyciu przeciwko pracownikom państwowego aparatu ideologicznego. Faszyzm zawsze był i jest bronią przeciwko ruchowi pracowniczemu i socjalistycznemu. Wszędzie tam, gdzie faszyści dochodzili do władzy – w Niemczech, Włoszech czy Hiszpanii – ich pierwszym posunięciem była walka na śmierć i życie przeciwko socjalistom i pracownikom.
Pierwszymi ofiarami niemieckich, faszystowskich obozów koncentracyjnych byli komuniści. Jedną z pierwszych decyzji Hitlera jako kanclerza był zakaz działalności wolnych związków zawodowych. Nic w tym dziwnego, skoro jego partia była finansowana głównie przez niemieckich kapitalistów przemysłowych.
Zjednoczony ruch pracowniczy to najgroźniejszy wróg faszyzmu. To właśnie dlatego skrajna prawica „dzieli i rządzi” przy pomocy rasizmu i nacjonalizmu. Kiedy skrajna prawica krzyczy hasła o „wyższości białej rasy”, próbuje zamaskować najistotniejszy z podziałów: podział klasowy.
Dlatego też, jak grzyby po deszczu, wyrastają nowe organizacje neofaszystowskie, rasistowskie i nacjonalistyczne. Część z tych powstałych lata temu, zdołało zdobyć silne pozycje w parlamentach krajów Europy. Francuski Front Narodowy, niemieckie AfD, czy węgierski Fidesz. W Polsce Koalicja Obywatelska pod wodzą Donalda Tuska pod względem militarystycznej, antyimigranckiej retoryki staje się nieodróżnialna od poprzedników z obozu Zjednoczonej Prawicy.
Wszystkie te partie mają na celu odwrócić gniew nas, pracowników, wobec istniejącego systemu kapitalistycznego i zwrócić go na tory bezpieczne dla kapitalistów – i katastrofalne dla samych ludzi pracy, a więc na tory faszyzmu.
Nie ma więc antyfaszyzmu bez antykapitalizmu. Jeżeli chcesz stanąć przeciwko faszyzmowi, musisz zwrócić się przeciwko jego źródłu, systemowi kapitalistycznemu.
Solidarność – socjalistyczna recepta na faszyzm
Nie jesteśmy jednak bezbronni wobec groźby faszyzmu. Lata praktyki naszego ruchu pozwoliły nam na stworzenie skutecznych metod walki ze skrajną prawicą.
Właśnie takim rozwiązaniem jest jednoczący postępowe siły front antyfaszystowski, którego szpicą i sercem jest bojowy, socjalistyczny, zjednoczony front pracowniczy.
Podczas gdy front antyfaszystowski ma za zadanie powstrzymanie powstanie faszystowskiej dyktatury, zadaniem frontu pracowniczego jest obalenie wyzysku i ucisku kapitalistów oraz zdobycie władzy przez ludzi pracy – a więc obalenie kapitalizmu, który jest źródłem faszyzmu.
Zadaniem obydwu frontów jest obrona wszystkich praw pracowniczych i demokratycznych, które faszyści spróbują nam odebrać. Musimy wykorzystywać wszelkie możliwości jakie daje demokracja burżuazyjna. Nie możemy jednak poprzestać tylko na tym – demokracja liberalna, choć daje większą możliwość by prowadzić walkę klasową, nie jest w naszym interesie. Przeciwstawianie się faszyzmowi nie wystarcza. Tylko obalenie kapitalizmu i stworzenie socjalizmu – systemu, w którym to pracownicy kontrolują ustrój polityczny pozwoli raz na zawsze przezwyciężyć faszyzm.
Faszyzm to system, który wpływa na ludzi poprzez kulturę, ideologię, sztukę i sport. Dlatego równie ważna jest walka na każdej płaszczyźnie życia społecznego i politycznego – i na każdej z nich, musimy umieć stawić mu czoła!
Pasjonuje Cię granie muzyki? Załóż w swojej okolicy antyfaszystowski zespół muzyczny! Trenujesz sporty walki? Zorganizuj w swoim sąsiedztwie treningi, by lokalni faszyści nie mogli spać spokojnie! W Twojej okolicy odbywa się wydarzenie organizowane przez faszystów, nacjonalistów lub faszystów? Zablokuj je!
Antyfaszystowska praktyka
Musimy zwalczać faszyzm gdziekolwiek go widzimy, eksponować jego sposób działania, jego konsekwencje dla nas wszystkich!
Jako organizacja socjalistyczna, propracownicza od początku swojej działalności nie pozostajemy bierni w obliczu zagrożeń ze strony skrajnej prawicy. Działamy bezpośrednio na ulicach, na przykład blokując organizowane przez faszystowskie ugrupowania demonstracje we Wrocławiu i Katowicach, a przy tym zwracamy uwagę na problem faszyzmu w szerszej skali (chociażby organizując protesty poświęcone izraelskiej agresji na Palestynę) – bo antyfaszyzm to przede wszystkim praktyka.
Dołącz do Czerwonych i razem z nami stawiaj czoła faszyzmowi i kapitalizmowi! Działaj w największej polskiej organizacji socjalistycznej. Stań ramię w ramię z nami i weź udział w walce klas w praktyce – przeciwko kapitalizmowi i faszyzmowi!
