Kategoria: Publicystyka

Jakie widzimy problemy i jak je rozwiązać?

Drogie pracowniczki i pracownicy!

Nie ma co się oszukiwać – świat w jakim przyszło nam żyć jest pełen bolączek i problemów, a perspektywa na przyszłość nie wygląda dobrze. Niepewność jutra, niemożliwość dopięcia budżetu domowego od pierwszego do pierwszego, kryzys mieszkaniowy, Europejski Zielony Ład, wojna w Ukrainie i beznadziejni politycy zmieniający się w kółko przy rządowym korycie…

Najczęściej myślimy o tych problemach, jako o problemach powszechnych, dotykających całe społeczeństwo. Ale czy jest tak naprawdę?

Podstawowym problemem życiowym nas, jako pracowników, jest comiesięczne dopięcie domowego budżetu. Jak przeżyć od pierwszego do pierwszego? Rachunki i koszty życia rosną, a pensje stoją w miejscu, maleją, albo i rosną – ale wolniej niż koszty życia. Dlaczego tak się dzieje? Jak mam utrzymać rodzinę, skoro zarabiam minimalną i żyję w mieszkaniu, którego wynajem pochłania większość moich miesięcznych zarobków? 

Demokracja to piękne słowo. Od małego mówi się nam – a zwłaszcza chętnie od początku lat 90’ XX w. – że żyjemy w państwie demokratycznym, w państwie prawa. Ale czy naprawdę żyjemy w demokracji? Kto ustanawia to prawo i w czyim interesie?

Być może z tego co mówimy ktoś wyciągnie morał – przestanę być pracownikiem, założę firmę i zostanę kapitalistą. Pomijając fakt, że wszyscy nie możemy być kapitalistami, bo oni do generowania swoich zysków potrzebują rzeszy pracowników, taki awans jest mało możliwy, a w zasadzie – praktycznie niemożliwy.

Dojście do władzy rządu Koalicji Obywatelska – Polska 2050 – PSL – Lewica w październiku 2023 roku zbiegło się praktycznie idealnie z początkiem fali masowych zwolnień w Polsce.

Oczywiście, zwolnienia były również za poprzedniej ekipy rządzącej – zwolnienia są, były i będą codziennością w kapitalistycznej Polsce.

Kryzys mieszkaniowy jest problemem dotykającym wszystkich pokoleń pracowników, najbardziej jest jednak odczuwalny przez młodych pracowników – który szukają swojego dachu nad głową w realiach trwającej już ponad 30 lat prywatyzacji mieszkalnictwa w III RP. Ale zacznijmy od początku.

Naczelną zasadą, nadrzędnym celem systemu kapitalistycznego, celem każdego biznesu jest maksymalny zysk. Maksymalny zysk potrzebuje maksymalnej konsumpcji dóbr i usług – po to również powstał kredyt.